در یک زمان محدود و مشخص انسانها شروع به چیدن و مرتب کردن قطعات پازل زندگی می کنند.

اکثر قطعات پازل آماده هست و فقط باید چیده شوند. بعضی از آنها را باید ساخت و تعدادی دیگر را

 باید رنگ آمیزی کرد.

پس از پایان کار اگثر این تابلوها ی آماده شده شبیه به هم هستند . 

تعداد محدودی از آنها دارای زیبایی خاصی می باشند که آنها را از بقیه متمایز کرده و تا مدت ها ذهن

 افراد را به خود جلب و وادار به تحسین می کند.

بعضی ها متا سفانه فرصت نمی کنند آنرا کامل کنند و کار آنها ناقص می ماند .

یک قطعه مهم و اساسی در این پازل هست که نبود آن باعث کاهش ارزش تابلو می شود .

این قطعه استثنایی را خدا برای همه در نظر گرفته ولی بعضی ها آنرا اصلا پیدا نمی کنند . و یکسری

از افراد نیز آنرا با قطعه پازل دیگری اشتباه می گیرند ( جابجایی قطعه بین دو تابلو ) و کار آنها تا

پایان ناقص می ماند.

خوش شانس ها آنرا پیدا می کنند و در جای خود قرار می دهند .

بد شانس ها آنهایی هستند که آنرا دارند ولی بعدا گم می کنند.

به نظر من بدترین و ضد حال ترین آنها کسانی هستند که قطعه را بلا خره پیدا می کنند ولی توانایی

 و شرایط قرار دادن آنرا در تابلوی خود ندارند و همیشه درحسرت تکمیل تابلوی خود می سوزند

ومی سازند . ( البته نباید نا امید شد و تا آخر دنیا باید امیدوار بود وبا توکل به خدا  تلاش هم کرد ! )

به نظر شما آن قطعه اساسی چیست ؟

سعی و تلاش کنید با قطعات پازل زندگی خود یک شاهکار بیافرینید . انشالله

بر گرفته از

            http://nadiasun.blogfa.com/